Aan de voet van een heuvelrug
In interviews naar aanleiding van het verschijnen van zijn roman Klont (2017) vertelde Maxim Februari dat hij zal verhuizen naar een andere streek. Na een geslachtsverandering, de dood van zijn partner en een grote brand in huis is het tijd om een frisse start te maken. Waar Februari zich precies gaat vestigen, heeft hij niet meegedeeld. Van de Utrechtse Heuvelrug naar de Betuwe, meldde NRC Handelsblad; ‘zo’n 20 kilometer van mijn huidige woonplaats,’ zei de schrijver op de radio.
Dit betekent dat er na de verkoop van het vrijstaande villaatje op Torenlaan 4, waar Vestdijk twintig jaar stofzuigde schreef, opnieuw een schrijverswoning in Doorn vrij zal komen. Herstel: de kijkdagen zijn al geweest. Het 168 vierkante meters beslaande herenhuis op Gezichtslaan 17a, alwaar ‘tekstschrijver’ Max Drenth (alias Maxim Februari) is gevestigd, is in twee weken tijd verkocht. Makelaardij Van der Linden deed snel zaken. Gelukkig heeft Funda een fotografisch geheugen.
Uiteraard zijn er op de foto’s veel boekenkasten te zien. Rondom de dubbele deur van de hal naar de ‘L-vormige living’ staan de boeken tot het plafond (mirror). In het zitgedeelte staat nog een metalen stellingkast met boeken en dvd’s. Maar er is op de begane grond ook een zwevend toilet, niet ver van de houtkachel. In de keuken staat een opvallend roze tafeltje, tegenover het kookeiland hangt een comtoiseklok (mirror). Een fijne mix van antiek en eigentijds, dit schrijversinterieur.
De bovenverdieping ging op 7 januari 2015 deels in vlammen op. Er is daarna veel vernieuwd. De glas-in-loodramen van de ruime werkkamer van Februari, aan de achterzijde van het huis, zijn vervangen door dubbelglas. Waar vroeger de boeken de volledige zijmuur bedekten, staan nu twee bescheiden Billy’s (mirror). De houten tafel, waarop honderden columns moeten zijn geschreven, is er gelukkig nog. Ook het gekleurde glas-in-lood op de overloop, zeer sfeerverhogend, heeft de brand doorstaan (mirror).
De koper van het schrijvershuis aan de Gezichtslaan zal dit worst wezen. Hij heeft zich Februari’s oeuvre nooit eigen gemaakt, misschien zelfs geen letter van hem gelezen. Pak, nieuwe eigenaar, De literaire kring (2007) er dan eens bij. Op de eerste bladzijden van deze roman staat een aardige beschrijving van een zeker dorp ‘aan de voet van een heuvelrug’, dat ‘autonoom voortdobbert’ en waar ‘helemaal niets’ gebeurt.
Het is onvoorstelbaar hoe weinig sensationeel deze plek is, als je de sensatie tenminste niet voelt van crosscountryritten en schaapskooien, maar mensenmassa’s verwacht, discotheken, lichtreclame of de broeierige criminaliteit van achterbuurten. Hier haalt het de dorpskrant als de wieldoppen zijn gestolen van een Mitsubishi Colt die geparkeerd stond voor het raam van de drogisterij.