De dichter die de eenzame uitvaart uitvond
Bijgewerkt op: 15 aug. 2019
Sinds 2002 bestaat het inmiddels florerende instituut De eenzame uitvaart. Een Poule des Doods bestaat uit dichters die om beurten een eenzame uitvaart (van junk, bejaarde, illegaal, zwerver) bijwonen en een voor de gelegenheid geschreven gedicht voorlezen. Over de uitvinder van deze poëtische begrafenisonderneming bestaat onduidelijkheid: Nieuw Amsterdam beweert dat F. Starik de eerste steen legde, terwijl een weblog Bart FM Droog als oprichter noemt.
In de bundel Stukwerk (1946) van de jonggestorven schrijver Niek Verhaagen staat het gedicht ‘Van Kol’. Het vers had heel goed een eenzame uitvaart kunnen opluisteren.
Hij heeft zijn leven lang van Kol geheten, dat was nu ronduit alles wat ik wist. Maar ook geen mens heeft van van Kol geweten, dus niemand heeft hem zijn bestaan betwist.
Zo heeft ook niemand op zijn lip gebeten toen hij ten laatste stierf en werd gekist. – Hem werd een kleine grafkuil toegemeten zoals het stadsbestuur dit had beslist.
Ik ben nog wel een klein half uur gaan kijken en toen men hem zijn plaats gewezen had en hij terecht kwam tussen al die lijken,
toen dacht ik nog: hij ligt al even plat en even weinig met zichzelf te prijken als al die andren die men níet vergat.
De dichter zelf overleed in 1948 plotseling, op vakantie in Turijn, 32 jaar oud. Zijn vrouw en kinderen hoorden pas later, thuis in Delft, wat er was gebeurd. De rouwkaart meldde dat de teraardebestelling ‘voorlopig’ te Turijn zou plaatsvinden. Ferdinand Langen vertelde me onlangs dat het gezin-Verhaagen geen geld had om de begrafenis bij te wonen.
Niek Verhaagen is de uitvinder van de eenzame uitvaart.