Drukkerij in western
Wie de Netflix-serie Godless helemaal uitzit, wordt ten slotte beloond. De tweede helft van de laatste aflevering is schitterend: eindelijk staan de goeden en de slechten in deze western tegenover elkaar. De vrouwen van La Belle zijn tot de tanden gewapend. In de confrontatie blijven de kogels maar door de lucht suizen. Wilde paarden springen van brandende daken. Aan het eind van de meeslepende schietpartij staan de halfblinde sheriff van het godvrezende stadje en de voormalige bandiet tien lange seconden in een stofwolk. Niet wetend of het gevaar geweken is.
Maar soms is Godless iets te veel van het goede. Het script is geschreven door de bril van het heden; de scenarist heeft een hardnekkige drang tot overtuigen. Dat mensen in het Wilde Westen van de negentiende eeuw stinken wordt herhaaldelijk en nadrukkelijk gemeld. Er is overstelpend veel klein leed: jonge weduwen, in de kast opgesloten lesbiennes, kinderen die in een koude bedstee stappen.
De in 1884 spelende serie doet erg eenentwintigste-eeuws aan. De thema’s ontploffen in het gezicht van de kijker. Én de raciale kwestie, én de slavernij, én de Burgeroorlog, en doe er dan meteen wat inburgeringsproblematiek bij. Er is een kudde bijfiguren. Af en toe krijgt de kijker het gevoel een toneelstuk van vertrekkende hoogsteklassers op de basisschool bij te wonen: iedereen moet een bijdrage leveren, niemand mag overgeslagen worden, dus we verzinnen er gewoon nog een buurman bij.
Een niet overbodig bijfiguur in Godless is A.T. Grigg. Hij is de sensatiebeluste hoofdredacteur van de Santa Fe Daily Review, een eenmanskrant die in weerwil van haar titel wekelijks verschijnt. Grigg wordt in de tweede aflevering geïntroduceerd. Zijn kantoor is redactielokaal en drukkerij tegelijk. Ook in afleveringen drie en zes vangt de kijker een glimp van Griggs werkruimte op. Er staan een paar zetbokken, waarover de knecht van Grigg zich buigt, met vermoedelijk de zethaak in de hand. Tegen de achterwand hangen wat net gedrukte wanted posters aan een touwtje te drogen. Later verstoort dezelfde letterknecht een gesprek tussen Grigg en een jongedame wanneer hij met een loei de gietijzeren degel laat draaien.
De laatste keer dat de drukkerij in beeld is zit de knecht aan een met inktpotten en drukkersgereedschap volgestouwde werktafel zijn bleke boterhammetjes op te peuzelen. Hij moet zijn loodvergiftiging natuurlijk wel op peil houden. De hele enscenering van Griggs werkplaats is zeer overtuigend. In Godless zit de zetduivel in de details.