top of page
  • Foto van schrijverNick

Ze zit nu aan de andere kant van het glas en ik schaam me echt kapot

Experimentele radio van de NPS. De literaire kring ontmoet de schrijver van De literaire kring (2007). Drie hoogopgeleide vrouwen voeren eerst een gesprek met Marjolijn Februari en luisteren dan naar een eerder opgenomen reportage van hun boekbespreking, terwijl de schrijver meeluistert en na afloop reageert.


Eén van de dames toont in het begin nog lef: ‘Ik heb hem dus wel van boekwinkeltjes.nl, niet nieuw gekocht.’ Een ander: ‘Ja, dat vindt ze dus echt niet leuk.’ Maar langzaamaan groeit de schaamte bij de vrouwen in de radiostudio. De reportage van de literaire kring wordt ingezet. Kritische geluiden. ‘Het verhaal suggereert een plot en dat komt niet. Ze zet je op het verkeerde been, vind ik. En dat is wat irriteert.’ De wijn komt op tafel. ‘Je zei in de tuin: ik vind het een rotboek. Is je mening veranderd?’ ‘Nee, niet echt.’


Februari revancheert na de reportage meteen: ‘Ik hoop dat er die avond nog wel wat meer gezegd is. En het was heel moeilijk om een parkeerplek te vinden, begreep ik wel, dus waarschijnlijk was niet iedereen in de juiste stemming.’ En schetst de gang van zaken bij elke literaire kring die een roman bespreekt: ‘Daar in China, het is toch echt een schending van de mensenrechten, vreselijk, wil je nog wat koffie?’


De leesdames verwachten van een boek dat het antwoorden geeft. Marjolijn Februari stelt in De literaire kring juist vragen.


Als klap op de vuurpijl heeft de redactie van het radioprogramma Gerda Meijerink, de vriendin van Marjolijn Februari, opgebeld om haar oordeel over deze uitzending te vellen. Zij is al even kritisch: ‘Een boek moet zichzelf kunnen bedruipen. De schrijver is alleen in noodsituaties bij te halen om het nog eens duidelijk te maken voor de lezer die het boek te snel heeft gelezen.’


Aan het eind van het gesprek gooit één van de leesdames het over een andere boeg: ‘Marjolijn, om zo vreselijk leuk te moeten zijn, moet je een man zijn. Ik vroeg me af: wie is bij jullie eigenlijk de man thuis.’ Februari: ‘Volgens mij zijn wij allebei vreselijk leuk.’


Het heeft er alle schijn van dat het bij deze ene aflevering van De leesclub ontmoet blijft. De dames van de NPS spoelen hun monden met zeep.

27 weergaven0 opmerkingen

Recente blogposts

Alles weergeven

In interviews naar aanleiding van het verschijnen van zijn roman Klont (2017) vertelde Maxim Februari dat hij zal verhuizen naar een andere streek. Na een geslachtsverandering, de dood van zijn partne

Fragmenten bestaan niet als literair genre, concludeerde Gerrit Komrij in Verzonken boeken (1986) en hij wenste dat het anders was. Emeritus hoogleraar ondernemingsrecht, ex-antiquaar en literatuurlie

bottom of page