(Jan Cremer) Zij, Ans Bremer. Een opmerkelijk rotboek.
Rotterdam: De Algemene Nederlandse Uitgeverij, [1965]. 201 x 142 mm. Kunstleer met stofomslag. 236 (= 232) p. Eerste druk.
Een jaar na het verschijnen van de onverbiddelijke bestseller Ik Jan Cremer verscheen deze parodistische roman in de beruchte Signaalreeks. Seks zonder ‘kapotje’ met willekeurige voorbijgangers, masturbatie, marihuana, prostitutie: het komt allemaal expliciet aan bod. Sommige bespiegelende passages zijn buitengewoon humoristisch, andere verwijzen nadrukkelijk naar de actualiteit (de oorlog in Vietnam, de presentatoren van Achter het Nieuws). Hier en daar verliest de anonieme auteur zich in een stream of consciousness: Ans Bremer springt dan van ‘zo’n knetterende scheet als de laatste kreet van tante Margreet’ via Leonard Huizinga en Adriaan en Olivier via massahypnose naar joden, Hitler en Eichmann.
‘Wat zegt de allerfijnste dominee tegen zijn vrouw als hij een nummertje wil maken, zegt hij dat in Bijbelteksten? Of is hij dan ook alleen maar dier? Blijft de koning koning als zijn lid stijf is en de koningin koningin als ze op haar rug ligt om dat lid te ontvangen? Ik kan daar niet uitkomen, ik houd van wat echt is en ik verafschuw gehuichel. Echt is eerlijk en goed, gehuichel is slecht en minderwaardig. Wanneer ben ik echt, wanneer huichel ik? Wanneer ben ik mezelf, wanneer is ieder mens zichzelf? Naakt of met de feestjurk aan?’
‘Ik ben het altijd nog niet met mezelf eens of ik dit opmerkelijke rotboek aan een uitgever zal aanbieden. Het is vaak zo erg privé - zo ikkerig - en ik weet niet of ik wel goed genoeg heb laten uitkomen dat mijn vader en ik een man-vrouwverhouding hebben, waarin de passie beteugeld wordt door het koele verstand. […] Ik schrijf geen erotiek maar de rauwe waarheid en daarom zal mijn boek wel niet verkocht worden. Ik ben niet pikant genoeg, ik noem een kut een kut maar in mijn boek vind je nergens een geile beschrijving van de bijslaap, ik rapporteer alleen maar en spui mijn gedachten, die bolderen in mijn dolle kop.’
Uitgevoerd in de zo kenmerkende vormgeving van de ANU: glimmend goud op de zwarte band, een bh-loze meid met ontknoopte spijkerbroek op het omslag.
Zeldzaam. Volgens de NCC alleen aanwezig in de KB.