Toen Gerrit Kleis in 1965 bij Annet Eikeboom op kamers ging wonen, was zij een bohemienne in ruste. Haar Amsterdamse tweekamerwoning was een wondere wereld: oosterse tapijten, keramiek, meubels van Gerrit Rietveld, kasten nog getimmerd door een idealistische bankovervaller. Tussen de student Nederlands en zijn hospita ontstond een hechte vertrouwensband. Steeds vaker, steeds uitgebreider vertelde Annet Eikeboom hem over haar verleden.
 
Als twaalfjarig pleegkind had Annie in een textielfabriek in Twente moeten werken. In Den Haag, werkzaam als kindermeisje, belandde ze in kringen van vrijdenkers en politieke activisten. Daar ontmoette ze haar eerste echtgenoot, de atheïst en antimilitarist Anton Constandse. In Amsterdam werd ze de drijvende kracht achter een tweedehandsboekwinkel, gespecialiseerd in politieke brochures en erotische edities. Met haar tweede echtgenoot, de bekende anarchist Henk Eikeboom huurde ze in het Gooi een villa aan het water, een vrijplaats voor schrijvers en schilders. Na de oorlog werkte ze om onafhankelijk te blijven zelfs als toiletjuffrouw in een hotel.
 
Mijn hospita is het eerbetoon aan een bijzondere vrouw. Door dit liefdevolle portret treedt Annet Eikeboom eindelijk uit de schaduw van haar beroemde echtgenoten.
 
Gerrit Kleis (Coevorden 1940) is neerlandicus en historicus. Van 1974 tot 1996 doceerde hij Nederlands aan het Barlaeus Gymnasium. In diezelfde tijd gaf hij bijzondere boeken in gelimiteerde oplagen uit, onder het imprint Sub Signo Libelli, van auteurs als Boudewijn Büch, Gerrit Komrij en Hans Warren.
 
 
 
PERSSTEMMEN
 
‘Het is een prachtig boekje, ik heb het met heel veel plezier gelezen’
Thomas Rosenboom
 
‘Wat zeer fascinerend is aan Mijn hospita is de schijnbare achteloze wijze waarop Kleis laat zien hoe een vrouw uit ‘de lagere klasse’ haar waardigheid weet te handhaven, ook als ze vele illusies armer de eindjes aan elkaar knopend op latere leeftijd in Amsterdam toiletjuffrouw wordt.’
Joep van Ruiten in Dagblad van het Noorden