Een troebel verhaal over een Nederlander in Stockholm, onder invloed van ‘twee roze tabletten’. Bij het verhaal zijn drie illustraties van Oey Tjeng Sit afgedrukt.

Het verhaal ‘Nooit meer slapen’, door Hermans geschreven in november 1960 na zijn reis naar Zweden in juli-augustus, is beslist geen voorpublicatie uit de gelijknamige roman.

Oey Tjeng Sit (1917-1987), ‘apotheekhoudend kunstenaar’, en Willem Frederik Hermans leerden elkaar in juni 1943 kennen bij een tekencursus. Ze trokken veel met elkaar op, logeerden geregeld bij elkaar en correspondeerden ook uitvoerig. Sit was een van de paranimfen bij Hermans’ promotie in 1955. In een brief van 24 november 1956 noemde Hermans Sit ‘mijn oudste en nauwkeurigste lezer’. In januari 1962 brachten Hermans en Sit met z’n tweeën tien dagen door in Parijs. Hermans’ vriendschap met Oey Tjeng Sit en diens echtgenote, de neerlandica Liesje de Vita (1930-1985), bekoelde in 1970.

In 1949 had Oey Tjeng Sit een (niet gebruikte) omslagillustratie gemaakt voor Hermans’ roman De tranen der acacia’s.
 
In deze tijdschriftaflevering staan ook bijdragen van onder anderen Hans Andreus (gedicht ‘Genoeg om te leven’), Ed van der Elsken (foto’s met bijschriften), Joan van der Keuken (foto’s) en Renate Rubinstein (boekbespreking). Frits Müller en Simon Vinkenoog geven hun ervaringen met lsd weer, terwijl Eddy Posthuma de Boer foto’s maakte tijdens hun beider trips.

DJ 308a.